[ Pobierz całość w formacie PDF ]
rej stał domek letniskowy państwa Montague. Ro-
dzice Nell wyjechali dwa dni wcześniej, zabierając
ze sobą oba jej psy.
Nell prowadziła samochód przez kilka godzin bez
przystanku. Zatrzymali się dopiero na lunch w nie-
wielkim prowincjonalnym miasteczku.
Temperatura dochodziła do trzydziestu stopni, ale
Nell doskonale wiedziała, że niebawem nastąpi zmia-
na pogody i zacznie wiać chłodny jesienny wiatr.
Cały czas miała też wrażenie, że od ponownego
spotkania z Joelem, które zmieniło jej życie, upłynęły
całe wieki.
Wakacje na wsi mijały bardzo szybko. Choć Nell
i Alec miło spędzali czas, oboje tęsknili za Joelem.
Szkoda, że taty tu nie ma powtarzał wciąż
Alec, a ona pocieszała go, mówiąc, że Joel czeka na
nich w Gresham.
W końcu nadeszła pora powrotu do miasta. Po
kilkugodzinnej podróży dotarli wreszcie do domu.
Gdy usiedli na skąpanym w promieniach słonecz-
nych tarasie, żeby zjeść kolację, rozległ się dzwonek
SYN DOKTORA MATHESONA 129
do drzwi. Kiedy Nell je otworzyła, w progu stał
posłaniec, trzymając wrękach dużą paczkę zawiniętą
w celofan.
Doktor Montague? zapytał.
Tak, to ja.
Mam dla pani przesyłkę oznajmił, wręczając
jej paczkę oraz niewielkie pudełko. Proszę po-
kwitować odbiór.
Potrzymaj to, Alec poleciła synowi, który za-
ciekawiony przybiegł za nią. Muszę podpisać od-
biór przesyłki.
Po dopełnieniu formalności Nell i Alec zanieśli
paczki do kuchni. W większej z nich znajdował się
ceglasty gliniany wazon z przepięknymi czerwonymi
różami.
Kiedy Nell odwinęła celofan, ich intensywny za-
pach wypełnił całą kuchnię.
O rany! zawołał Alec i zaczął liczyć kwiaty.
Raz, dwa, trzy, cztery... Dwadzieścia pięć! No, no!
Czy to od taty?
Nie wiem odparła Nell, nerwowo otwierając
kopertę i wyjmując z niej kartkę, na której napisane
było czarnym atramentem tylko jedno słowo: ,,Wyba-
czysz? .
Od razu poznała charakter pisma Joela.
Tak, to od niego powiedziała, siląc się na
obojętny ton. Do tej pory Alec nie wiedział o tym, że
przed wyjazdem na wakacje jej stosunki z Joelem
nieco się popsuły.
Jednakże Nell doskonale zdawała sobie sprawę, że
Alec jest bardzo wrażliwym chłopcem i wyczuwa jej
130 REBECCA LANG
nastroje, więc ? ogł domyślić się wszystkiego, choć
tego po sobie nie pokazywał.
To może oznaczać tylko jedno oznajmił Alec
pełnym powagi głosem. On cię kocha, ponieważ
czerwone róże daje się w dowód miłości.
Tak uważasz? spytała Nell z uśmiechem.
Oczywiście, wszyscy to wiedzą odparł. Cie-
kawe, co jest w tym drugim pudełku.
Nell zerknęłanamałą paczkę zawiniętą w firmowy
papier znanego sklepu jubilerskiego.
Pewnie słoiczek kamforowej maści zapachowej
mruknęła, przypominając sobie identycznie zapa-
kowany prezent od Joela, który tak bardzo ją roz-
czarował.
Co? Maść kamforowa od taty?
On ma swoiste poczucie humoru.
Kiedy rozerwała opakowanie i otworzyła pudełko,
którego wnętrze wyścielone było ciemnoniebieskim
aksamitem, zaniemówiła z wrażenia.
Och, jakie to piękne wyszeptała, z trudem
łapiąc oddech.
Na ciemnoniebieskim aksamicie leżał owalny zło-
ty medalion z misternie wygrawerowaną literą ,,N ,
zawieszony na łańcuszku.
To też od taty? spytał Alec z niedowierzaniem.
Chyba tak, ale nie ma tu żadnej karteczki.
Kiedy otworzyła medalion, znalazła w nim od-
powiedz na pytanie Aleca, ponieważ były tam dwie
fotografie: szesnastoletniej Nell oraz Joela w wieku
dwudziestu czterech lat. W tamtych czasach często
robili sobie zdjęcia. Z większych fotografii Joel wy-
SYN DOKTORA MATHESONA 131
ciął fragmenty, na których widać było tylko ich
głowy.
Nell tak bardzo się wzruszyła, że poczuła silny
ucisk w gardle. Musiała przyznać, że jeśli Joel w ten
sposób chciał ją przeprosić, to mu się udało.
Czy ty i tata wezmiecie ślub? spytał Alec
z nadzieją wgłosie.
Nie mam pojęcia, synku. Najpierw musimy na
nowo się poznać, a to trochę potrwa. Poza tym, jak już
wcześniej ci mówiłam, nikogo nie można zmusić do
miłości.
Alec spojrzał na nią uważnie, lecz się nie odezwał.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]