[ Pobierz całość w formacie PDF ]
poste i ree suprensaltis. Kiel tazita vi estas, kiel malpura vi
aspektas! Estas skandalo anta la homoj. u vi ne hontas en
via ao? Sen vorto de kontraparolo la infano iris kaj kom-
bis sin. Tiu silentado, kun la tremo de moko sur la lipoj, fu-
riozigis in. Prefere i estus bateginta lin. Iru en vian am-
bron, i alkriis lin. xi ne plu povis toleri lian eeston. Edgar
ridetis kaj eliris.
Kiel ili amba nun tremis pro li; kiel ili, la barono kaj i, ti-
mis iun horon de kunesto, timis la senkompate rigoran firm-
tenon de liaj okuloj! Ju pli malagrablaj ili sentis sin, en des pli
sata bonfarto brilis lia rigardo, des pli aroga fariis lia ojo.
Edgar torturis nun la sendefendajn kun la tuta preska bes-
ta krueleco de infanoj. La barono kapablis ankora regi sian
koleron, ar pensante nur pri sia celo li iam esperis iel
42
BRULANTA SEKRETO
eLIBRO
superruzi la bubon. Sed la patrino iam denove perdis la
memregon. Por i estis malaro, kiam i povis alkrii lin. Ne
ludu per la forko! i bruske malladis lin etable. Vi estas
maledukita junulao; vi ankora ne meritas, sidi inter plen-
kreskuloj. Edgar iam nur ridetis, ridetis, tenante la kapon
iom flanken. Li sciis, ke tiu kriado estis malespero, kaj sentis
fieron, ke ili tiel malkais sin. Li havis nun tute trankvilan ri-
gardon, kvaza kuracistan. Antae li eble estis malica, por
agreni in, sed en malamo oni lernas multon kaj rapide. Nun
li nur silentis, silentadis, is kiam ili komencis krii sub la pre-
mo de lia silentado.
Lia patrino ne plu povis toleri tion. Kiam ili nun ekstaris
post la mano kaj Edgar denove volis sekvi ilin kun tiu natura
fideleco, i forgesis ian indulgon. En subita erupcio i el-
krais la veron. Torturita de lia dara eesto, i ribelis kiel e-
valo turmentita de muoj. Kial vi iam postkuras min kiel
trijara infano? Mi ne volas havi vin iam proksime! Infanoj ne
estu kun plenkreskuloj! Notu tion! Do okupu vin iel pri vi
mem dum unu horo! Legu ion a faru, kion vi volas. Lasu min
trankvila! Vi faras min nervoza per via telirado, via naza
malgajeco.
Fine li estis eltirinta in de i, la konfeson! Edgar ridetis,
dum la barono kaj i nun ajnis esti embarasitaj. xi turnis sin
kaj volis foriri, furioza pri si mem, ke i konfesis sian mal-
plaon al la infano. Sed Edgar nur diris senpasie: Patro ne
volas, ke mi iru i tie sola. Patro igis min promesi, ke mi ne
estos malsingarda kaj ke mi restos kun vi.
Li emfazis la vorton Patro, ar li jam antae rimarkis, ke
i kazis certan paralizan efikon al ili. Anka lia patro do estis
envolvita en tiu arda sekreto. Patro certe havis iun sekretan
43
BRULANTA SEKRETO
eLIBRO
potencon super la du, kiun li ne konis, ar iam la mencio de
lia nomo evidente havigis al ili timon kaj malagrablon. Anka
i foje ili respondis nenion. Ili demetis la armilojn. La patri-
no iris antaen, la barono kun i. Malanta ili venis Edgar, ne
humila kiel servisto, sed severa kaj senkompata kiel gardisto.
Nevideble li tintetis per la eno, kiun ili ekskuis kaj kiu ne
estis frakesebla. La malamo estis hardinta lian infanan forton;
li, la nescianto, estis pli forta ol ili amba, al kiuj la sekreto
ligis la manojn.
44
BRULANTA SEKRETO
eLIBRO
LA MENSOGULOJ
ed la tempo uris. Al la barono restis nur malmultaj tagoj,
Skaj li devis uzi ilin. Rezisto kontra la persistemo de la
ekscitita infano estus vana, tion ili sentis, kaj tial ili elektis la
lastan, la plej malgloran rimedon: la fuon; nur por eviti lian
tiranadon por unu-du horoj.
Portu i tiujn registrotajn leterojn al la potoficejo, diris
la patrino al Edgar. Ili amba staris en la halo, la barono pa-
rolis ekstere kun fiakro-veturigisto.
Malfideme Edgar transprenis la du leterojn. Li estis rimar-
kinta, ke antae servisto transdonis iun sciigon al lia patrino.
u ili eble komune preparis ion kontra li?
Li hezitis. Kie vi atendos min?
i tie.
u certe?
Jes.
Sed ne foriru! Vi do atendos min i tie en la halo, is kiam
mi revenos?
Sentante sian superecon, li jam parolis ordone al sia patri-
no. De post antahiera multo aniis.
Poste li iris kun la leteroj. e la pordo li kunpuiis kun la
barono. Li alparolis lin, unuafoje de post du tagoj. Mi nur
alpotigos tiujn du leterojn. Mia patrino atendos min, is mi
revenos. Bonvolu ne foriri anta tio.
La barono preterovis sin rapide. Jes, jes, ni ja atendos.
45
BRULANTA SEKRETO
eLIBRO
Edgar rapidegis al la potejo. Li devis atendi. Sinjoro an-
ta li havis dekduon da enuigaj demandoj. Fine li povis ple-
numi sian komision kaj tuj reen kuris kun la kvitancoj. Kaj
alvenis uste por vidi, kiel lia patrino kaj la barono forvetu-
ris en fiakro.
Li rigidiis pro furiozo. Preska li volis klinii kaj posteti
tonon. O, ili tamen fuis de li, sed per kia aa, kia fripona
mensogo! Ke lia patrino mensogis, li sciis de hiera. Sed ke i
povus esti tiel senhonta kaj rompi klaran promeson, tio disi-
ris en li la lastan fidemon. La tutan vivon li ne plu kompre-
nis, vidinte ke vortoj, malanta kiuj li supozis verecon, estis
nur koloraj vezikoj, kiuj ekbloviis kaj krevis en nenion. Sed
kia terura sekreto povus peli plenaajn homojn mensogi al li,
infano, kaj fortelii kiel krimuloj? En la libroj, kiujn li estis
leginta, la homoj murdis kaj trompis por gajni monon a po-
tencon a reolandojn. Sed kio estis la kazo i tie, kion in-
tencis tiuj du, kial ili kais sin anta li, kion ili provis vuali per
cent mensogoj. Li torturis sian cerbon. Malklare li sentis: tiu
sekreto estas la riglilo de la infaneco; konkeri in signifus esti
plenkreskinta, fine esti viro. Ho, kapti in! Sed ne plu li po-
vis klare pensi. La kolero, ke ili foriis de li, konfuzis kaj vualis
al li la klaran vidon.
Li forkuris en la arbaron; li apena povis savi sin en la mal-
lumon, kie neniu vidis lin, kaj jen eliis fluego da ardaj larmoj.
Mensoguloj, hundoj, trompistoj, friponoj! li devis krii
late tiujn vortojn, alie li estus sufokiinta. La furiozo, la mal-
pacienco, la agreno, la scivolemo, la senhelpeco kaj la perfi-
do de la lastaj tagoj, retenitaj en infana kramfo, en la iluzio de
plenkreskeco, nun krevigis lian bruston kaj fariis larmoj.
Estis la lasta plorado de lia infaneco, la lasta plej sovaa plo-
46
BRULANTA SEKRETO
eLIBRO
rado; lastfoje li fordonis sin virinece al la volupto de larmoj.
En i tiu horo de konsterna furiozo li elploris de si ion: fidon,
[ Pobierz całość w formacie PDF ]