[ Pobierz całość w formacie PDF ]
lulitu, utożsamianego w utworze z prawdziwą emancypacją
oraz wolnością w re-kreowaniu kobiecości:
Kto jeszcze widział kobietę bez skórki pomarańczowej. To po-
winien być symbol kobiecości. Jesteśmy inne od was nie dla-
tego, że nie mamy chuja, ale właśnie dlatego, że mamy skórkę
pomarańczową!29
Przebudzona aktywistka z godnym podziwu zaangażo-
waniem nawołuje do rewolucji i przekonuje oponentki, że
w obliczu nadchodzących przemian kobieta musi:
się wyróżniać! [& ] Ale musi to być widoczna różnica. Musimy
mieć to, czego oni nie mają [& ] Tak jak my całe życie pra-
gniemy mieć to, co mają oni. W ten sposób doszłoby do rów-
nouprawnienia płci. [& ] Kobiecie trzeba oddać to, co dawno
jej odebrano!30
Bohaterka decyduje się przeprowadzić na własnym ciele
i umyśle interesujący eksperyment, tym samym podejmuje
próbę wyzwolenia się spod jarzma imperatywów, które nie
29
M. Pelević, op. cit., s. 247.
30
Ibidem, s. 249.
Skórka pomarańczowa obietnicą wolności?
161
tylko nie odzwierciedlają faktycznych możliwości i potrzeb
ludzkiego organizmu, ale wyraznie naruszają jego wolność.
Ostatecznie odmawia posłuszeństwa i obiera zupełnie nowy
kierunek działań kształtowania i kształcenia swojego ciała:
DOJRZAłA: To w tobie leży problem. Nie akceptujesz dosta-
tecznie swojego ciała. Kiedy kolejny raz będzie spoglądał na
twoje kontury, musisz poczuć, że jesteś doskonała. Postaraj
się, aby twoja skóra nabrała blasku, zapomnij o niedostatkach,
zachwyć się swoimi atutami, przestań się wciąż porównywać do
innych, wykonaj przed nim domowy striptiz i wszystko będzie
w porządku.
ONA: Chcę dziecka31.
Główna postać dramatu dostrzega, że idealnym rozwiąza-
niem jej problemu są niemodne rozwiązania. Ciąża, wyraz
buntu przypominający o naturalnych aspektach, przywo-
łujący defekty ciała oraz sprowadzający je do antyestetycz-
nego poziomu normalności, jawi się jako znak nowego życia
i otwiera przed bohaterką nowe możliwości. Kobieta wierzy,
że pojawiający się wraz ze zmianą kształtu ciała i gospodarki
hormonalnej cellulit pomoże stworzyć warunki dogodne
dla narodzin i rozwoju jej prawdziwej osobowości. Zgod-
nie z jej teorią wygładzanie i ujędrnianie ciała likwiduje nie
tylko skórkę pomarańczową, ale przede wszystkim zmniejsza
pofałdowanie kory mózgowej, dlatego też w trosce o jego
zachowanie i pielęgnację Pomarańcza tworzy dziesięć zło-
tych zasad będących absolutnym zaprzeczeniem dziesięciu
przykazań antycellulitowych:
31
Ibidem, s. 244.
Gabriela Abrasowicz
162
Pij mało płynów. Maksymalnie ogranicz ruch. Spędzaj jak
najwięcej czasu przed telewizorem. Obowiązkowo z paczką
chipsów w ręku. Nie ćwicz. Nie jedz owoców i warzyw. Jedz
tłuszcze i czekoladę. Pij alkohol. Pal. Narkotyzuj się. I spędzaj
jak najmniej czasu w salonach piękności32.
Utwór stanowi doskonałą krytyczną ilustrację tenden-
cji bezrefleksyjnego naśladowania forsowanych w mediach
kanonów dotyczących wyglądu oraz zachowania prawdzi-
wej kobiety . Autorka potwierdza, że biologiczny wymiar
istnienia bywa narzędziem (auto)analizy i może stanowić
remedium na niemożność pełniejszego wyrażenia się w przy-
padku ugrzęznięcia w kryzysie tożsamościowym. Zwraca
również uwagę na potrzebę nauczenia się przez człowieka
prowadzenia umiejętnego dialogu z własnym ciałem przy
zachowaniu świadomości oraz konieczność koegzystencji
z nim. Wsłuchanie się w prawdziwe, indywidualne potrzeby
swojego ciała okazuje się zaś preferowanym sposobem po-
magającym w od/tworzeniu tożsamości.
Należy zaznaczyć, że bohaterka dramatu przez swoje,
rozpaczliwe niekiedy, działania również starała się spełnić
wszelkie wymagania, jakie stawiał przed nią nie do końca
normalny świat, opętany nie kulturą, lecz wręcz kultem
ciała:
Wykonali na tobie wszystkie możliwe i niemożliwe zabiegi
i wyglądasz teraz najzwyczajniej w świecie, zgodnie z najnow-
sza modą: masz jasne włosy, gładką twarz, krągłe piersi, płaski
brzuch, nogi, na których nie widać ani jednego żylaka, bo żył
32
Ibidem, s. 250.
Skórka pomarańczowa obietnicą wolności?
163
już nie masz, a skórka pomarańczowa jest usunięta ze wszystkich
części ciała, uwzględniając też mózg. Teraz będziesz musiała
starać się utrzymać ten efekt, więc siedemdziesiąt procent swo-
jego wolnego czasu będziesz spędzała w salonie piękności, co
będzie korzystnie wpływało na twój wygląd fizyczny i zdrowie
psychiczne.
Czuj się wspaniale, bo jesteś tego warta!33
W utworze został przedstawiony społeczny system pu-
łapek wolności : kobiety karmione są obietnicami wolności
w zamian za oddanie się w symboliczną niewolę. Bohaterka
nie wykazywała jednak wystarczających zdolności w zakresie
dostosowania się i dopasowania swojego ciała do panują-
cych wymogów. W przełomowym momencie swojego ży-
cia dokonała swoistego przewartościowania oraz odrzuciła
obowiązujący system definicji i interpretacji. Paradoksalnie
Pomarańcza, zrzekając się obowiązku powielania społecznej
typowości, zaczęła wyraznie domagać się powrotu do utra-
conej, a jednocześnie dopiero definiującej się normalności.
Wolała zrezygnować z życia, którego rytm wyznacza po-
większanie zmniejszanie podciąganie asymetrie pogrubianie
napinanie liposukcja transplantacja korekcja implantacja
i masturbacja dwa razy pod rząd 34.
Przyszła matka intensywnie doświadcza licznych fizjo-
logicznych i hormonalnych zmian, odczuwa swoisty ciężar
ciąży, a pózniej porodu (dziecko rozpruwa jej wnętrzności ,
łamie kości , rozczłonkowuje ciało ), ostatecznie jednak
uwalnia i odciąża swoje ciało, a jej somatycznie zorien-
towane narzędzie kobiecego wyzwolenia wbrew pozorom
33
Ibidem, s. 255.
34
Ibidem, s. 246.
Gabriela Abrasowicz
164
nie zmienia się z powrotem w zależność. W jej przypadku
okazuje się bowiem, że zgodnie z tezą Simone de Beau-
voir, natura nie określa kobiety. Kobieta określa się sama,
włączając naturę w dziedzinę swoich doznań 35.
W ten sposób ONA nadaje sens i wartość formom
uchodzącym powszechnie za nietypowe i nieakceptowane,
a przecież przypisanym i wpisanym w esencję, od których
uciekamy, które chcemy zniwelować, w najgorszym wypadku
zatuszować. Popada w rezultacie w nieaprobowaną społecznie
subkategorię, a tym samym oddala się znacznie od prototypu
kobiety w ogóle :
Była złą kobietą i dlatego została sama. Myślała tylko o so-
bie. Nie potrafi należycie gotować. Utyła, tylko na nią spójrz.
W ogóle o siebie nie dba. [& ] Takim ludziom nie powinno się
pozwalać, by rodzili. Jakie biedne musi być to dziecko z taką
matką. Wiecznie niezadowolona! Jeszcze jak była mała była
wyjątkowo niespokojna36.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]